Bluszczyk kurdybanek

Bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea) w swojej podstawowej formie to pospolita roślina okrywowa w Polsce. Porasta zarośla, pola, skraje dróg i lasów. Wymieszany z innymi roślinami, wplątujący się między rośliny ozdobne uważany jest za chwast i nieraz tępiony. Z jednej strony jest to zrozumiałe, ale z drugiej warto się zastanowić, czy nie można wykorzystać jego „chwastowego” potencjału i specjalnie wprowadzić go w pewne obszary naszego ogrodu lub jako zwieszający się element do donic i skrzynek.

Wygląd

Bluszczyk kurdybanek to płożąca bylina posiadająca bardzo długie, dorastające do kilkudziesięciu lub nawet kilkuset centymetrów pędy, które dodatkowo bardzo łatwo się ukorzeniają. Jeśli chodzi o jego wysokość, to ta zielona poducha osiąga 10-20 centymetrów, natomiast wyprostowane pędy kwiatowe dorastają do 30 centymetrów wysokości. Liście nerkowate lub okrągławosercowate z ząbkowanym bądź karbowanym brzegiem. Warto tu również zwrócić uwagę na odmianę 'Variegata’ o biało-zielonych liściach, będąca ciekawym dodatkiem w kolorystycznych kompozycjach.

Kwiaty

Kwiaty rosną tylko na specjalnych, wyprostowanych pędach kwiatowych. Pojawiają się w kwietniu i kwitną aż do czerwca, a czasem nawet do lipca. Są one drobne, wargowe, koloru bladofioletowego lub bladofioletowoniebieskiego.

Wymagania

Roślina ta preferuje stanowiska zacienione, przy czym im bardziej wilgotne podłoże, tym lepiej wytrzymuje nasłonecznienie. Bluszczyk, jako roślina rodzima, jest odporny na nasze warunki klimatyczne, a więc na mróz i czasowe przesuszenie (dotyczy to głównie roślin na stanowiskach zacienionych). Ziemia zwykła, ogrodnicza, chociaż lepiej rośnie na próchnicznej, zasobnej w azot.

Zastosowanie

Bluszczyk kurdybanek nadaje się do zadarniania zwłaszcza w miejscach zacienionych, przez co stanowi alternatywę dla bluszczu pospolitego. Należy jednak pamiętać, iż jest to roślina ekspansywna i od czasu do czasu należy ograniczać jego rozrost. Bardzo ładnie wygląda zwieszając się ze skrzynek, donic czy koszy. Polecany jest również do nasadzeń naturalistycznych, zwłaszcza przy strumieniach czy oczkach wodnych.

Źródła:

1. Hellwing Z. 1975. Byliny w parku i ogrodzie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśnicze, Warszawa, s: 112.

2. Marcinkowski J. 2005. Katalog bylin. Agencja Promocji Zieleni, Warszawa, s: 37.

3. e-katalogroslin.pl, dostęp 21.06.2021 r.