Jeżówka purpurowa

Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) zyskuje ostatnimi czasy coraz większą popularność i to nie bez powodu. Jest umiarkowanie wymagająca, posiada szeroką paletę barw i, co najważniejsze, rozpoczyna kwitnienie, gdy większość roślin już dawno przekwitła. Ta pochodząca z Ameryki Północnej bylina należy do olbrzymiej rodziny astrowatych i jest kuzynką takich roślin, jak rumianek czy złocień. Dowód na to stanowi chociażby kwiatostan złożony z dwóch rodzajów kwiatów: rurkowych i języczkowych, dzięki czemu posiada tak nietypowy wygląd.

Wygląd

Wiosną pojawia się niepozorna kępa liści, z której na przełomie lipca i sierpnia wyrastają pędy kwiatonośne. Bylina ta, w zależności od odmiany, dorasta do 60-140 cm. Posiada ciemnozielone, jajowato-lancetowate, ząbkowane, ostro zakończone liście osadzone na długich ogonkach. Jeżówka jest rośliną dość sztywną i szorstką, niezbyt przyjemną w dotyku. Zarówno liście, jak i łodyga pokryta jest sztywnymi włoskami.

Kwiaty

Jeżówka purpurowa posiada dwa rodzaje kwiatów w kwiatostanie: wewnętrzne – rurkowate i zewnętrzne – języczkowe. Kwiaty rurkowate tworzą wypukłą, sztywną „szczecinę”, chociaż pojawiły się już odmiany, które można nazwać pełnymi – wewnętrzne kwiaty tworzą coś na kształt pompona. Najczęściej są one w odcieniach beżu, brązu lub rdzy i nie stanowią zbytniej ozdoby, z wyjątkiem wspomnianych form pełnych, które przyjmują barwę kwiatów języczkowych. Główną ozdobą rośliny są kwiaty języczkowe, mylnie uznawane za płatki. Każdy „płatek”, to jeden, płony kwiat. Najczęściej mniej lub bardziej się zwieszają, chociaż istnieją odmiany o sztywno osadzonych kwiatach. Tutaj paleta barw zaczyna się od jasnozielonych (sic!) przez biel, żółcie, pomarańcze, czerwienie, aż po róż. Pora kwitnienia przypada na sierpień, wrzesień, aż do października. Dzięki temu, że cała roślina jest sztywna, przekwitnięte kwiaty nadal stoją i, mimo braku koloru, mogą być pewną ozdobą przy pierwszych przymrozkach, kiedy to mróz delikatnie je oszroni.

Wymagania

Jeżówka purpurowa ma wymagania zbliżone do większości bylin kwitnących. Preferuje żyzne, niezbyt suche gleby o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Najpiękniej się prezentuje na stanowiskach słonecznych. W półcieniu może słabiej kwitnąć. Aby przedłużyć jej kwitnienie, warto usuwać przekwitnięte kwiatostany.

Zastosowanie

Dzięki mnogości odmian kolorystycznych, jeżówka świetnie się sprawdzi w ogrodach wiejskich, jako roślina kończąca kolorowy sezon letni, jak również w ogrodach współczesnych, łączona z trawami i żwirem. Jest rośliną lubioną przez zapylaczy i motyle, więc nie może jej braknąć w motylich ogrodach. Bylina ta również nadaje się na kwiat cięty.

Źródła:

1. Hellwing Z. 1975. Byliny w parku i ogrodzie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśnicze, Warszawa, s: 99.

2. Marcinkowski J. 2005. Katalog bylin. Agencja Promocji Zieleni Sp. z o. o., Warszawa, s: 31.

3. e-katalogroslin.pl, dostęp: 12.09.2019 r.