Korona, czyli część najbardziej interesująca dla ludzi, ale nie tylko. To ta część stanowi powabnię dla zapylaczy. Składa się najczęściej z barwnych, czasem falowanych bądź karbowanych płatków. Barwa zależy od obecności odpowiednich barwników (na przykład za kolor czerwony, fioletowy i niebieski odpowiadają antocyjany), jej zmiana w czasie kwitnienia od odczynu soku komórkowego, a intensywność od stopnia koncentracji barwnika w roztworze. W płatkach korony mogą występować również olejki eteryczne, dzięki którym kwiat wydziela zapach. Tutaj, podobnie jak i w kielichu, można wyróżnić koronę wolnopłatkową i zrosłopłatkową. W wypadku korony zrosłopłatkowej wolne brzegi płatków nazywamy łatkami lub ząbkami, natomiast część zrośniętą rurką lub gardzielą. Korona może być promienista (posiadająca kilka osi symetrii), grzbiecista (posiadająca jedną oś symetrii) lub asymetryczna (brak osi symetrii). Korony promieniste dzielą się na: talerzykowate, tacowate, beczułkowate, dzwonkowate, lejkowate, rurkowate i kółkowe. Grzbieciste z kolei dzielą się na: wargowe, poczwarkowate, języczkowate, nibyjęzyczkowata, jednowargowa, motylkowata, hełmowata i grzbiecista z ostrogą. U nasady płatków korony bądź na dnie kwiatowym znajdują się często miodniki, które wydzielają słodką ciecz zwaną nektarem.

Pręcik stanowi męską, generatywną część kwiatu. Swoim wyglądem bardzo różnią się od reszty kwiatu. Wyróżniamy tu wąską, długą część – nitkę oraz umieszczone na szczytach nitek pylniki. Pylniki składają się z dwóch worków, a te z 2 komór pyłkowych, w których znajduje się pyłek. Liczba, wygląd i położenie pręcików w różnych gatunkach kwiatów jest różna. Nawet w jednym kwiecie ich wysokość może być różna. Mogą być one wolne lub zrośnięte ze sobą bądź z innymi częściami kwiatu. Zdarza się, iż pręcik zrasta się ze słupkiem, tworząc wtedy prętosłup. W niektórych rodzinach na pylnikach znajdują się wyrostki. Wewnątrz komór pyłkowych, jak już wspomniałam, znajduje się pyłek kwiatowy, składający się z ziaren pyłku. Mają one kulisty, owalny lub walcowaty kształt i bywają gładkie lub opatrzone na powierzchni kolcami bądź brodawkami. U roślin wiatropylnych ziarna te są zazwyczaj pojedyncze, natomiast u roślin owadopylnych są one połączone po 4 oraz zaopatrzone niewielkimi haczykami. Jako że ziarna pyłku po zetknięciu z wodą pęcznieją i ulegają zniszczeniu, rośliny wykształciły kilka sposobów zapobiegania temu. Przykładem są zwisające dzwoneczki konwalii czy obecność takich tworów jak podsadki, znamiona i „łódeczki” z dużym „żagielkiem” chroniące przed wilgocią. Bardzo często zdarza się, iż kwiaty na czas niepogody oraz wieczorem zamykają się.