Kwiat cz.3

Można wyróżnić 2 główne grupy kwiatostanów: groniaste i wierzchotkowate.

W kwiatostanach groniastych kwiaty rozwijają się od dołu (nasady) ku szczytowi bądź od brzegu do środka. Kwitnienie odbywa się więc dośrodkowo, a kwiaty boczne lub najniższe będą najstarsze.

Do kwiatostanów groniastych, prostych zaliczamy:

• grono – kwiaty osadzone na szypułkach stoją pojedynczo na wydłużonej osi;

• kłos – kwiaty siedzące na bardzo krótkich szypułkach lub bez szypułek, osadzone na wydłużonej osi;

• kolbę/buławkę – od kłosa różni się zgrubiałą, mięsistą główną osią;

• kotka/bazia – jest to miękki, zwieszający się kłos, który po przekwitnieniu odpada w całości;

• szyszkę – prosty bądź złożony kłos, utworzony zwykle z łuskowatych liści zarodnionośnych osadzonych spiralnie na wspólnej osi lub na odgałęzieniach głównej osi;

• baldachogrono – w tym typie kwiatostanu osie boczne dorastają do takiej samej wysokości, co oś główna, przez co kwiaty rosnące na szypułkach różnej długości układają się na jednej płaszczyźnie przypominając baldaszek;

• baldaszek – w wyniku silnego skrócenia międzywęźli kwiaty rosnące na szypułkach bardzo zbliżonej długości wydają się wyrastać na tej samej wysokości osi kwiatowej;

• główkę – są to gęsto umieszczone krótkoszypułkowe bądź bezszypułkowe kwiaty, osadzone na rozszerzonej osi głównej, tworzące dno kwiatowe (osadnik);

• koszyczek – na pierwszy rzut oka wygląda, jak pojedynczy kwiat, jest to jednak kwiatostan zbliżony do główki, o bardzo gęstym skupieniu kwiatów osadzonych na bardzo rozszerzonym dnie kwiatowym.

Kwiatostany wierzchotkowate charakteryzują się ograniczonym wzrostem oraz wieloosiowym sposobem rozgałęziania się. Na szczycie głównej osi pojawia się kwiat zamykający dalszy wzrost, a pod nim wyrasta pęd osi bocznej z nowym kwiatem również kończącym dalszy wzrost i tak dalej. W ten sposób powstają rozwidlenia kolejnych rzędów. Kwiaty rozwijają się od najstarszych pojawiających się na osi głównej przez kolejne rozgałęzienia boczne.

Do kwiatostanów wierzchotkowatych zaliczamy:

• wierzchotkę jednoramienną – wydłużanie się osi odbywa się tylko w jedną stronę. W zależności od ustawienia pędów bocznych można wyróżnić sierpik, wachlarzyk, skrętek oraz dwuskrętek;

• sierpik – osie boczne ułożone są w jednej płaszczyźnie i skierowane są zawsze w jedną stronę tworząc coś na kształt sierpu;

• wachlarzyk – osie boczne układają się w jednej płaszczyźnie, przy czym skierowane są one na przemian raz w lewo, raz w prawo, tworząc coś na kształt wydłużonego, segmentowego wachlarza;

• skrętek i dwuskrętek – osie boczne ustawione są poprzecznie do głównej osi kwiatowej. Jeśli są one skierowane w jedną stronę, taki układ nazywamy skrętkiem, natomiast jeśli osie boczne rosną raz w jedną, raz w drugą stronę, taki układ nazywamy dwuskrętkiem;

• wierzchotkę dwuramienną – wydłużanie się osi bocznych odbywa się w dwie strony. Spod osi głównej, zakończonej kwiatem kończącym wzrost, wyrastają dwie, naprzeciwległe osie boczne, zakończone kwiatami kończącymi wzrost, a spod nich wyrastają kolejne dwie, naprzeciwległe osie kwiatowe i tak dalej;

• wierzchotkę wieloramienną – jest to bardzie skomplikowana wersja wierzchotki dwuramiennej. Tutaj pojawia się więcej niż 2 rozgałęzienia osi bocznych.