Odętka wirginijska

Odętka wirginijska (Physostegia virginiana) lub, jak czasem można spotkać virginijska, to pochodząca z Ameryki Północnej bardzo urokliwa roślina. Jedną z jej zalet jest sposób rozrastania się – tworzy coraz większą, dość zwartą kępę. W ogrodzie jest to cecha pożądana. Należy jednak uważać, by nie zagłuszyła sąsiadów i co pewien czas dobrze ją trochę ograniczyć.

Wygląd

Jak już wspomniałam, odętka wirginijska, to szybko rozrastająca się bylina. Swoją siłę zawdzięcza rozłogom, dzięki czemu stanowi dobry przykład rośliny zadarniająco-okrywowej. Dorasta do 60-70 cm wysokości. Na sztywnych, wyprostowanych pędach znajdują się gęsto osadzone, ciemnozielone, gładkie liście.

Kwiaty i owoce

Kwiaty zebrane są w gęsty, kłosowaty kwiatostan dorastający do 25-30 cm. Pojawiają się w czerwcu i mogą kwitnąć nawet do początku września. W zależności od odmiany mogą być one białe, jasnoróżowe, różowe lub purpuroworóżowe. Bardzo chętnie odwiedzają je zapylacze.

Owocem jest czterodzielna rozłupnia rozpadająca się na cztery gładkie rozłupki. Nie posiada on walorów ozdobnych.

Wymagania

Odętka wirginijska, to roślina o małych wymaganiach. Najlepiej rośnie na piaszczysto-gliniastej, niezbyt suchej, ale wystarczy jej zwykła ziemia ogrodowa. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste, w słońcu najlepiej kwitnie. Mrozoodporna, wytrzymuje temperatury spadające do -34*C. Warto usuwać przekwitłe kwiatostany. Przedłuży to okres kwitnienia. Co kilka lat należy ją dzielić i usuwać nadmiar rozłogów.

Zastosowanie

Roślina ta efektownie wygląda w nowoczesnych ogrodach. Ładnie komponuje się w wiejskich, kwiatowych ogródkach. Dzięki swoim rozłogom może szybko zająć spory teren. Nadaje się zarówno na rabaty, jak i do grup kolorystycznych, ogrodowych, jako roślina zadarniająca i okrywająca między krzewami. Kłosy nadają się na kwiat cięty.

Źródła:

1. Związek Szkółkarzy Polskich, Marcinkowski J., Marcinkowska-Chojnacka N. 2016. Katalog roślin. Agencja Promocji Zieleni Sp. z o. o., Warszawa, s: 371.

2. Związek Szkółkarzy Polskich, Marcinkowski J. 2005. Katalog bylin. Agencja Promocji Zieleni Sp. z o. o., Warszawa, s: 65

3. Hellwing Z. 1975. Byliny w parku i ogrodzie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśnicze, Warszawa, s: 185.

4. e-katalogroslin.pl, dostęp: 11.09.2020 r.