Cechy stylu

Do charakterystycznych cech współczesności można śmiało zaliczyć pośpiech. Szybko i masowo budowane niewysokie bloki mieszkalne, często jako „plomba” w starszej zabudowie. Materiałem dominującym jest szkło – wielkie, szklane powierzchnie, zwłaszcza w budynkach biurowych, metal i beton. Budynki mają proste formy figur geometrycznych, rzadko ze zdobieniami. W centrum miast budynki są bardzo wysokie, aby wraz z ilością pięter zwiększyć wykorzystanie bardzo drogich działek. Często pojawiają się murale, czyli wielkoformatowe malunki na ścianach.

Do pośrednich ogrodów zaliczam aktualnie tworzone przestrzenie publiczne. Skwery, parki, ronda czy woonerfy. Są to miejsca, gdzie jako materiał roślinny stosuje się trawy, rośliny ruderalne, nieraz traktowane jako chwasty, takie jak rojniki, rozchodniki, nawłoć, rogownica, liliowce, lawenda, czosnek ozdobny, zioła, floksy, czyli takie byliny, które nie wymagają stałej opieki. Krzewami sadzonymi na tych obszarach są irgi, jałowce, ligustry, krzewuszki, pięciorniki, tawuły oraz forsycje. Z drzew brzoza brodawkowata, sosny, robinia akacjowa, klony, jarzęby, wiśnie osobliwe oraz graby pospolite.

Ostatnim podstylem jest, nazwany przeze mnie, spartański. Cechuje go prosta, wręcz uboga flora, na którą składa się trawnik i żywopłot z żywotników. Czasem na terenie znajduje się trampolina, leżak, basen. Niektórzy sadzą róże czy hortensje. Miejsce tak zwanego wypoczynku, chociaż na dłuższą metę człowiek zaczyna się męczyć na takim terenie: nie ma sezonowej zmienności, nic się nie dzieje, nic nie wpływa na nasze zmysły. Pozornie bezproblemowy. Pozornie, bo aby utrzymać tę „sterylność”, należy przeprowadzać wiele zabiegów, zwłaszcza dotyczących trawnika, takich jak chociażby co 2-3 tygodniowe koszenie.

Parklet, to niewielka przestrzeń stanowiąca swego rodzaju przedłużenie chodnika powstała na miejscu parkingowym. Jest mini-parkiem zajmującym zazwyczaj jedno lub kilka miejsc. Ma on pełnić funkcję rekreacyjną i pozwala spędzać czas na wolnym powietrzu. Tworzy środowisko przyjazne pieszym i rowerzystom. Stanowi alternatywę dla braku większych terenów zieleni w okolicy. Pojawiają się tam najczęściej ławki i stoliki. Częstym elementem są również rośliny w donicach lub trawniki. Parklety mogą także pełnić funkcję miejsca postoju dla rowerzystów, toteż często znajdują się tam stojaki rowerowe. Mogą również być miejscem aktywności fizycznej stąd też rzadko, ale mogą się na nich znaleźć urządzenia siłowni zewnętrznych czy nawet pole do mini golfa. Ważną cechą parkletów jest ich sezonowość. Na okres zimy są demontowane, po czym wiosną wracają na swoje miejsce w tej samej, lub lekko zmienionej formie.

Powrót do Bloga