Rozchodnik okazały

Rozchodnik okazały (Sedum spectabile), a w nowej systematyce rozchodnikowiec okazały (Hylotelephium spectabile), jest jedną z tych niepozornych roślin, na które w ciągu roku nie zwracamy zbytniej uwagi. Ot zielone, mięsiste liście podobne do tak zwanego „drzewka szczęścia” (grubosza) rosnące gdzieś na piaszczystym lub kamiennym fragmencie terenu. Zainteresowanie pojawia się pod koniec wakacji, kiedy to na przełomie sierpnia i września zaczynają pojawiać się okazałe kwiatostany. Jest to tym bardziej istotne, gdyż jesień, to taka pora roku, gdzie większość roślin już zakończyła bądź kończy kwitnienie. Przyjrzyjmy się więc tej interesującej roślinie.

Wygląd

Rozchodnik okazały, to bylina posiadająca grube, nierozgałęzione łodygi osiągające wysokość w zależności od odmiany od 30 do 60 cm. Mięsiste, siedzące liście są najczęściej koloru niebieskozielonego lub sinozielonego. Zdarzają się jednak odmiany o biało obrzeżonych liściach lub czerwonych aż do bordowego. Są one odwrotnie jajowate i wyrastają po 3 w okółku bądź po 2 umieszczone naprzeciwlegle. Gatunek ten, wbrew nazwie nie ma tendencji do rozchodzenia się i rośnie w kępie powiększając tylko jej średnicę.

Kwiaty

Kwiatostan pojawia się na szczycie łodygi. Każda łodyga, to jeden kwiatostan typu nibybaldach o średnicy do 15 cm. Kwiaty, w zależności od odmiany, od białego przez kremowy, bladoróżowy, różowy, karminowy aż po niemal bordowy. Pojawiają się od sierpnia do października. Nawet przekwitnięte kwiatostany mogą stanowić ozdobę, zwłaszcza gdy pojawi się na nich pierwszy szron.

Wymagania

Rozchodnik okazały, jako przedstawiciel rodziny gruboszowatych nie ma zbyt wygórowanych wymagań. Wystarczy posadzić go w lekkim, przepuszczalnym podłożu, najlepiej na pełnym słońcu by pięknie rósł i kwitł. Wytrzymuje upały, susze i mrozy do -34.4*C. Nie toleruje nadmiaru wody, gdyż może wtedy gnić.

Zastosowanie

Roślina ta nadaje się do sadzenia na skalniakach, w alpinariach oraz w ogrodach żwirowych. Można ją również sadzić na rabatach, jako dodatek do kwietników czy też w ogrodach geometrycznych. Dzięki swojej kompaktowości nadaje się do obsadzania obwódek. Jako roślina miododajna, wraz ze wrzosem pospolitym stanowi świetną, jesienną bazę pokarmową dla zapylaczy i jest chętnie przez nie odwiedzany.

Źródła:

1. Hellwing Z. 1975. Byliny w parku i ogrodzie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśnicze, Warszawa, ss: 206.

2. Związek Szkółkarzy Polskich, Marcinkowski J., Marcinkowska-Chojnacka N. 2016. Katalog roślin. Agencja Promocji Zieleni Sp. z o. o., Warszawa, ss: 378.

3. e-katalogroslin.pl, dostęp 8.09.2022 r.