Kaulifloria, czyli wytwarzanie kwiatów na pniu rośliny oraz kaulikarpia, czyli kolejny etap polegający na wytwarzaniu owoców na pniu, to stosunkowo popularny sposób rozmnażania się wielu tropikalnych roślin. W naszych warunkach jest on całkowicie niepotrzebny, przez co niemal wcale niewystępujący.

Kaulifloria wyewoluowała, jako sposób na ułatwienie zapylenia. Lasy tropikalne stanowią często gęstą, zbitą, zieloną ścianę i bardzo trudno by było dostać się zapylaczom (zarówno ptakom, ssakom jak i owadom) do kwiatów umiejscowionych gdzieś między liśćmi. Rośliny zaczęły więc wytwarzać kwiaty poniżej tej zielonej masy – na pniach i gałęziach. Ułatwiło to zarówno dostęp zapylaczy do kwiatów, jak i potem innym zwierzętom dostanie się do owoców, a więc rozsiewanie nasion. Przykładami roślin, u których występuje to zjawisko są: chlebowiec różnolistny, czy dobrze wszystkim znany kakaowiec właściwy.

W klimacie umiarkowanym lasy nie są tak gęste, dzięki czemu nie było konieczności stosowania kauliflorii. Skąd więc ten temat? W naszych ogrodach występują dwa rodzaje, u których ma miejsce kaulifloria: rodzimy wawrzynek wilczełyko oraz obcy judaszowiec kanadyjski i (rzadziej uprawiany, ale bardzo podobny) judaszowiec południowy, a także judaszowiec chiński. Jest to na tyle ciekawe i egzotyczne zjawisko, że uznałam za warte opisania. Ciekawostką jest również fakt, iż oba rodzaje kwitną przed lub równocześnie z rozwojem liści, wczesną wiosną. Oba również posiadają różowe kwiaty. Wawrzynek wilczełyko, to średniej wielkości krzew, osiągający zazwyczaj wysokość 1-1.5 m, rzadziej dorasta do 2 m. Jego kwiaty są chętnie odwiedzane wiosną przez zapylacze, a owoce zjadane przez ptaki. Należy jednak pamiętać, iż dla ludzi jest to silnie trująca roślina i nie należy go sadzić tam, gdzie dostęp do niego będą miały małe dzieci. W szkółkach można trafić na odmianę białą 'Alba’. Judaszowiec, to z kolei niewielkie drzewo, dorastające w naszych warunkach do około 10 m. Zdarza się czasem, że przybiera formę dużego krzewu. Ze względu, iż nie jest to gatunek rodzimy, jest on wrażliwy na przemarzanie, a więc należy go sadzić w osłoniętych miejscach, a na zimę okrywać. Dotyczy to zwłaszcza młodych osobników.